یاس خانه
نسترن فهم کلامش ساده بود
با شقایق‌ها دلش همسایه بود
در کنارش مهربانی کم نبود
در نگاهش سایه بان غم نبود
یک بغل عطر خوش پرواز داشت
در سکوتش صد هزاران راز داشت
کاشکی،بودن،نبودن را نداشت
کاشکی ماندن،نماندن را نداشت
کاشکی فریاد جایی میرسید
این سکوت تلخ گاهی میرسید
او که با پروانه‌ها پر میگرفت
بی توقع قصه از سر میگرفت
بهترین یاس سپید خانه بود
خاطرات سبز این کاشانه بود
زهرا طاهری
تاریخ : دوشنبه 90/1/15 | 10:23 صبح | نویسنده : علی خداوردی طاقانکی | نظر
.: Weblog Themes By Pichak :.